Na ruim 20 jaar spankerzeilen moest het er toch eens van komen: Wedstrijdzeilen op de Braakman bij wv Vremdijck. Niet alleen de locatie was een primeur. Voor mijn elfjarige zoon was het de vuurdoop in de spanker. Bij aankomst op de haven stonden ruim 10 Zeeuws/Belgische spankers al opgelijnd naast een bescheiden maar gezellig clubhuis.

Er was extra rekening gehouden met de Noorderlingen door de eerste start op 12 uur te zetten. De Braakman is een langgerekte kreek die op sommige plekken slechts een paar honderd meter breed is. Tel daar een eilandje bij op ter hoogte van de bovenboei, wat bomen, matig betonde ondieptes en je hebt de perfecte mix om je kruisrak goed te verprutsen. De wedstrijdleiding was gemoedelijk, maar maakte wel duidelijk waarvoor we waren gekomen: Wedstrijdzeilen, en wel 4 potten per dag, minimaal 3 lussen, korte pauzes en dat alles bij een zwakke wind onder de volle zon. Niks te klagen maar wel een slopertje…

De aftersail vond plaats op het clubterras en bij de lokale horeca uitbater met een corona-proof barbeque. Als stuurman had ik niet te klagen met mijn kersverse bemanning: Grammetje licht, handig en gretig. We konden goed meekomen zonder vastlopertjes qua boothandeling. De 968 en de 635 streden om de winst met de 100 en wij daar vlak achteraan. Uiteindelijk ging het equipe Sas met de bokaal naar huis. Op weg naar huis bedacht ik mij dat dit weekend in meerdere opzichten die 450 kilometers meer dan waard zijn geweest: Vader/zoon wedstrijdzeilen is extra leuk en de Vremdijckers varen met zijn allen met veel plezier in hun spankers ongeacht niveau en ambitie. Meedoen met deze club relaxte spankeraars was voor ons big fun.

Spanker 959 - Bas Boer