Hier en daar achtervolgd door een soort motor arriveerden de eerste spankerzeilers donderdagavond bij de beruchte Beulakerhaven... Net als de echte motoragenten, had hij ook een BMW, kan geen toeval zijn! Onder toeziend oog van de havenmeester werden trailers, tentjes en  campers tot op de millimeter nauwkeurig geparkeerd. Niet de specialiteit van de gemiddelde chaotische spankerzeiler, maar gelukkig is de gemiddelde spankerzeiler ook niet direct onder de indruk van deze autoriteit.
Vrijdag een lekkere windkracht 3, genoeg wind voor iedereen. Vrij snel bleek dat we niet alleen tegen elkaar zeilden... WIER werd onze gezamenlijke vijand.
Na de vrijdag lieten Kees, Hans en Jan zien hoe je moet omgaan met de omstandigheden en stonden 1 punt van elkaar verwijderd in de top 3.
Ook Rene en Quinta hadden de turboknop op hun Woodpacker gevonden en voeren de laatste wedstrijd naar een keurige 4e plaats. Er moet dan ook gezegd worden dat Quinta met de grootste toewijding van iedereen het wier verwijderde: stuurman houdt de enkels vast, hup kop onder water en ontwieren. Zo moet dat dus.
Vrijdagavond werd er onder het genot van een biertje druk gefilosofeerd en geïnnorveerd want een wier-terminator/ontwierder/Swier/... moest er komen. Er werden wierprotocollen opgesteld, constructies met elastieken en bezemstelen geïnstalleerd. De ene nog creatiever dan de andere.
Dag 2: 23 spankers uitgerust met antiwierwapens vertrokken richting de start. Deze dag ontstond er een nieuwe aandoening die alleen bestaat bij zeilers: wierofrenie, de eeuwige twijfel of je nu wel of geen wier hebt gevangen.
Jan en Joris lieten zaterdag zien wat zeilen is en kwamen 9 punten los van de nummer twee. Zou het kampioenschap dit jaar naar de Braakman gaan?
Zaterdagavond was er een gezellige barbecue en waren we een stap verder als het gaat over wier; hoe krijgen we het meer weer wiervrij? Oplossingen liepen uiteen van nijlpaarden tot pingpongballen tot het bouwen van een chemische fabriek. Dat de ideeën niet nog creatiever werden lag enkel aan het feit dat we de laatste ronde wat te snel naar binnen moesten gooien. Bij het vorige kampioenschap op de Beulaker was dat ongeveer het tijdstip dat er werd besloten dat er nog een fustje moest komen.
Zondag vertrokken Jan en Joris van poleposition uit de haven. 1 team, 1 doel en dat is niets minder dan het Nederlands kampioenschap. Het werd nog verschrikkelijk spannend toen de wind inkakte en Kees en Frans de Vremdijckers naderden tot 2 punten. Maar 2 punten is genoeg! Het kampioenschap gaat voor het eerst naar de Braakman! Jan en Joris te water, wimpels medailles, mooi man! Gefeliciteerd mannen! Het is jullie gegund!
Bedankt iedereen voor de mooie strijd, de goede wedstrijdbanen, de gezelligheid en creativiteit! of zoals Vera het goed verwoord: bedankt voor het spelen, volgende keer weer?

We zien jullie graag dit jaar nog op de (wiervrije) sluitingswedstrijden en de spiegelplas!